رابطه تمکین و ایراد خسارت بدنی جزئی

صرف یک بار درگیری بین زوج و زوجه که منجر به آسیب جزئی زوجه شود، مصداق خوف از ضرر بدنی نیست و مانع از صدور حکم الزام به تمکین نمی‎شود.

رأی دادگاه بدوی

در خصوص دادخواست تقدیمی خواهان آقای (ع. م.) فرزند (م. ر.) با وکالت آقای (ر. الف.) به طرفیت خوانده، خانم (م. الف. م.) فرزند (ع. الف.) به خواسته الزام خوانده به تمکین در انجام وظایف زندگی مشترک با توجه به اوراق و محتویات پرونده از جمله مفاد دادخواست تقدیمی تصویر مصدق سند نکاح‌نامه رسمی به شماره 6221 صادره از دفتر ازدواج شماره 171 حوزه ثبتی تهران، وجود علقه زوجیت بین طرفین به سبب عقد نکاح دائم محرز می‌باشد و زوجه عدم تمکین از شوهرش را ایراد ضرب و شتم شوهرش نسبت به وی و عدم امنیت توجیه نموده است، لیکن برای اثبات ادعایش به دادنامه شماره 46 مورخ 30/1/1391 موضوع پرونده کلاسه 91/162/1069، که زوج به اتهام ایراد ضرب عمدی بدنی نسبت به زوجه به پرداخت دیه محکوم گردید، با عنایت به اینکه زوجه جهت عدم تمکین خود، عذر موجه خود را اعلام داشته، لذا دادگاه دعوی خواهان را غیر وارد تشخیص و مستنداً به ماده 1115 از قانون مدنی، حکم به رد دعوی خواهان صادر و اعلام می‌گردد و به زوجه اجازه داده می‌شود تا رفع مظنه ضرر بدنی و جسمی مسکن علی‌حده‌ای اختیار نماید. رأی صادره حضوری محسوب، ظرف مدت 20روز از تاریخ ابلاغ، قابل تجدیدنظر در محاکم تجدیدنظر استان تهران می‌باشد.
رئیس شعبۀ 265 دادگاه خانواده تهران - فـراهـانـی

رأی دادگاه تجدیدنظر استان

درخصوص دادخواست تجدیدنظرخواهی (ع. م.) با وکالت (ر. الف.) به طرفیت (م. الف. م.) نسبت به دادنامه 00528 مورخ 11/4/1391 در پرونده کلاسه 01263 صادره ازشعبۀ 265 دادگاه خانواده تهران که به موجب آن دعوی تجدیدنظرخواه (خواهان) را به استناد ماده 1115 قانون مدنی، حکم به رد دعوی صادرگردیده است، وکیل تجدیدنظرخواه اظهار داشت یک برخورد کوچک و ناچیز، که عرفاً و عادتاً قابل اغماض است، نمی‌تواند از مصادیق ماده 1115 قانون مدنی باشد و پس از دو سال زندگی مشترک، هیچ گونه سوء رفتاری از جانب موکل رخ نداده است و اینچنین درگیری کوچکی نمی‌تواند مناط و دلیل سوء رفتار تلقی گردد، تجدیدنظرخوانده اظهار داشت از اعمال و رفتار زوجه و ایراد ضرب و جرح، تمامی همسایه‌ها باخبر می‌باشند و چندین پرونده در کلانتری باغ فیض مطرح بوده است، نظر به اینکه آنچه در پرونده امر مضبوط می‌باشد، گواهی پزشکی قانونی کبودی بازوی چپ را قید نموده است که دیه به میزان سه دهم درصد صادرگردیده و اینکه دلیل دیگری مبنی بر درگیری مستمر و یا چندبار ایراد ضرب تحقق یافته باشد، در پرونده امر مشهود نمی‌باشد و اینکه آنچه مستنبط از ماده 1115 قانون مدنی می‌باشد، بودن زن با شوهر و در یک منزل، متضمن خوف ضرر بدنی یا مالی یا شرافتی برای زن می‌باشد، عرف یک بار درگیری که منتهی به کبودی در بازوی چپ شود، از مصادیق متضمن خوف ضرر بدنی تلقی نمی-گردد. علی‌هذا اعتراض تجدیدنظرخواهی وارد دانسته به استناد ماده 358 قانون آیین دادرسی مدنی، ضمن نقض دادنامه فوق-الذکر به استناد ماده 1114 قانون مدنی، زن باید در منزلی که شوهر تعیین می‌کند سکنی نماید و طبق ماده 1102 قانون مدنی، همین که نکاح به طور صحت واقع شد، روابط زوجیت بین طرفین موجود و حقوق و تکالیف زوجین در مقابل همدیگر برقرار می‌شود و یکی از وظایف زوجه تمکین از زوج می‌باشد، لذا ضمن وارد تشخیص دادن خواستۀ خواهان بدوی حکم به الزام زوجه به تمکین از زوج صادر و اعلام می‌نماید. رأی صادره قطعی است.

رئیس شعبۀ 40 دادگاه تجدیدنظر استان تهران - مستشار دادگاه خالقی - نجفی سواد رودباری

کلمات کلیدی:وکیل ،وکیل پایه یک دادگستری ،وکیل تهران،آسیب بدنی به زوجه،طلاق به جهت آسیب بدنی، طلاق به دلیل ضرب و جرح