شرط اصلی برای ارث بردن زوجه از همسرش، وجود زوجیت دایمی بین آنها است. از مفهوم ماده 940 قانون مدنی که قید زوجیت دایمی را ذکر کرده است، می‌توان چنین فهمید که در نکاح منقطع (متعه یا صیغه) هیچ ارثی برای زن وجود ندارد.

حتی زن، مثل مورد نفقه که می‌توانست آن را در عقد شرط کند، دیگر نمی‌تواند شرط توارث را در نکاح منقطع (موقت) بگنجاند و اگر چنین شود، شرط باطل است.

 ارث بردن همسر دایم

اگر در نکاح دایم، شوهر، زن خود را به صورت رجعی مطلقه کرده و در زمان عده فوت کند، زن از اموال شوهر ارث می‌برد اما اگر فوت شوهر بعد از انقضای مدت عده بوده یا طلاق بائن باشد (مانند طلاقی که قبل از نزدیکی بوده یا طلاق زن یائسه یا طلاق خلع و مبارات) در صورت فوت مرد، زن از او هیچ ارثی نمی‌برد. این موضوع در ماده 943 قانون مدنی آمده است.

البته در ماده 944 همین قانون آمده است که اگر شوهر در حالی که به مرضی مبتلا است زن را طلاق دهد و در ظرف یک سال از تاریخ طلاق به علت همان مریضی بمیرد، زن از او ارث می‌برد حتی اگر طلاق به صورت بائن باشد؛ به شرط آن که زن در طول این یک سال ازدواج نکرده باشد.